Rola autoetnografii w procesie wytwarzania wiedzy antropologicznej
Abstrakt
The aim of the article is to present how autoethnography, understood as a technique of obtaining data in the process of ethnographic research, contributes to the development of theoretical and methodological reflection in anthropology. The author argues that this practice provides rich material that makes it possible to reflect on the relationship between the situation of the researcher and the type of knowledge created. Autoethnography also makes it possible to grasp events, and thus those moments thanks to which scraps of ideas, thoughts, or theoretical concepts begin to combine with each other to create a compact and organized narrative, and ethnographic research acquires cohesiveness. The author simultaneously emphasizes the important role of emotion. She indicates that the existence of particularly intense experiences on the part of both the researcher and the persons studied should be seen not only in the psychological perspective but as a reaction to the breaking or undermining of the prevailing principle—a response to non-standard behavior, which does not fit into the established order. The reflections presented in the article are illustrated with examples from field work which was conducted in a production facility located in one of the Special Economic Zones in the voivodeship of Lower Silesia.
Słowa kluczowe
autoetnografia; antropologia społeczno-kulturowa; wiedza; emocje; usytuowanie
Bibliografia
Anderson Leon, 2014 [2006], Autoetnografia analityczna, tłum. Maja Brzozowska-Brywczyńska, „Przegląd Socjologii Jakościowej”, t. 10, nr 3, s. 144–166.
Davies Charlotte Aull, 1999, Reflexive Ethnography: A Guide to Researching Selves and Others, Routledge, London.
Dunn Elisabeth, 2008, Prywatyzując Polskę. O bobofrutach, wielkim biznesie i restrukturyzacji pracy, tłum. Przemysław Sadura, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa.
Ellis Carolyn, 1997, Evocative Autoetnography: Writing Emotionally about Our Lives w: William G. Tierney, Yvonna S. Lincoln (red.), Representation and the Text: Re-framing the Narrative Voice, State University of New York Press, Albany.
Hastrup Kirsten, 2008, Droga do antropologii. Między doświadczeniem a antropologią, tłum. Ewa Klekot, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
Kacperczyk Anna, 2014, Autoetnografia — technika, metoda, nowy paradygmat? O metodologicznym statusie autoetnografii, „Przegląd Socjologii Jakościowej”, t. 10, nr 3, s. 32–74.
Kafar Marcin, 2010, Wobec wykluczonych. Antropolog w Domu Pomocy Społecznej dla Przewlekle Chorych, w: Katarzyna Kaniowska, Noemi Modnicka (red.), Etyczne problemy badań etnograficznych, „Łódzkie Studia Etnograficzne”, t. 69, Wrocław–Łódź.
Malinowski Bronisław, 2005, Argonauci zachodniego Pacyfiku: relacje o poczynaniach i przygodach krajowców z Nowej Gwinei, tłum. Barbara Olszewska-Dyoniziak, Sławoj Szynkiewicz, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Mokrzan Michał, 2017, Dziesięć wyznań albo krępujący chiazm: Od etnografii neoliberalizmu do neoliberalnej etnografii (s. 67–86 w tym tomie).
Rakowski Tomasz, 2009 Łowcy, zbieracze, praktycy niemocy. Etnografia człowieka zdegradowanego, słowo/obraz terytoria, Gdańsk.
Rakowski Tomasz, 2013, Etnografia — animacja — sztuka. Obrona metodologiczna, „Stan Rzeczy”, nr 4 (http://www.stanrzeczy.edu.pl/etnografia-animacja-sztuka-obrona-metodologiczna/).
Rose Nikolas, 1990, Governing the Soul: The Shaping of the Private Self , Routledge, London.
Songin-Mokrzan Marta, 2014, Zwrot ku zaangażowaniu. Strategie konstruowania nowej tożsamości antropologii, „Łódzkie Studia Etnograficzne”, t. 53, Wrocław–Łódź.
Songin-Mokrzan Marta, 2016, Transformacja uniwersytetu. „Kultury audytu” i neoliberalne technologie zarządzania podmiotami społecznymi, „Kultura i Edukacja”, nr 3.
Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Łódzkiego Polska
https://orcid.org/0000-0003-0019-9200
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
