Twitter Krzysztofa Bosaka i Roberta Biedronia w kampanii prezydenckiej w 2020 r. Krytyczna analiza dyskursu z wykorzystaniem metod lingwistyki korpusowej
Abstrakt
Artykuł omawia dyskursy Krzysztofa Bosaka i Roberta Biedronia na Twitterze podczas kampanii prezydenckiej w 2020 r.
Jako ramę badawczą wykorzystano krytyczną analizę dyskursu – interdyscyplinarne podejście, które zakłada triangulację metod oraz traktuje dyskurs jako przejaw praktyki społecznej, będący w dialektycznej relacji ze społeczeństwem. W celu precyzyjnego zbadania strategii dyskursywnych kandydatów w artykule posłużono się metodami lingwistyki korpusowej, które umożliwiają analizę na poziomie ilościowym. Narzędziem badawczym był program Sketch Engine.
Wykazano, że kandydat Konfederacji istotnie częściej akcentował swoją sprawczość, odpowiadał na wpisy innych użytkowników oraz istotny posługiwał się formami grzecznościowymi. Z kolei przedstawiciel Lewicy stosował bardziej inkluzywny język, kładł nacisk na budowanie wspólnoty oraz zamieszczał więcej tweetów. Stwierdzono również, że osoba Andrzeja Dudy odegrała istotnie większą rolę w kampanii Roberta Biedronia. Wyniki badania stanowią przyczynek do dyskusji na temat dyskursów formacji, którym poświęcono
w literaturze relatywnie niewiele uwagi oraz demonstrują, w jaki sposób można wykorzystać metody lingwistyki korpusowej w badaniach medioznawczych lub politologicznych.
Słowa kluczowe
badania korpusowe; dyskurs polityczny; Konfederacja Wolność i Niepodległość; Lewica; Twitter
Bibliografia
Aleksandrowicz Tomasz R., 2016, Twitter w polityce — jak ćwierkają lokalni liderzy? Wykorzystanie serwisu przez dwadzieścia największych polskich miast i ich prezydentów, „Zarządzanie Publiczne”, nr 34(2), s. 99–108.
Alonso-Muñoz Laura, Casero-Ripollés Andreu, 2018, Communication of European Populist Leaders on Twitter: Agenda Setting and the ‘More Is Less’ Effect, „Profesional de La Información”, t. 27, s. 1193–1202 (https://doi.org/10.3145/EPI.2018.NOV.03).
Annusewicz Olgierd, 2016, Ramowanie „dobrej zmiany”. Ramy językowe kampanii wyborczej Prawa i Sprawiedliwości na Twitterze w 2015 roku, „Kwartalnik Naukowy OAP UW ″e-Politikon″”, nr 17, s. 75–96.
Annusewicz Olgierd, 2017, Twitter jako przestrzeń autoprezentacji politycznej. Zarządzanie wizerunkiem polityka w mediach społecznościowych, „Studia Politologiczne”, nr 45, s. 91–112.
Annusewicz Olgierd, 2019, Dialog obywatelski online a jakość polityki publicznej. Modele komunikacji administracji publicznej z obywatelami w mediach społecznościowych na przykładzie komunikacji prowadzonej na Twitterze przez wybrane polskie miasta, „Studia z Polityki Publicznej”, nr 22, s. 89–102.
Baker Paul, 2006, Using Corpora in Discourse Analysis, Continuum, London.
Baker Paul, Gabrielatos Costas, KhosraviNik Majid, Krzyżanowski Michał, McEnery Tony, Wodak Ruth, 2008, A Useful Methodological Synergy? Combining Critical Discourse Analysis and Corpus Linguistics to Examine Discourses of Refugees and Asylum Seekers in the UK Press, „Discourse & Society”, t. 19(3), s. 273–306 (https://doi.org/10.1177/0957926508088962).
Bączkowska Anna, 2017, Krytyczna analiza dyskursu prawicowo-populistycznego: analiza korpusowa przemówień wyborczych Donalda Trumpa, w: Filip Pierzchalski, Bartosz Rydliński (red.), Autorytarny populizm w XXI wieku. Krytyczna rekonstrukcja, Dom Wydawniczy Elipsa Warszawa, s. 181–200.
Bracciale Roberta, Martella Antonio, 2017, Define the Populist Political Communication Style: The Case of Italian Political Leaders on Twitter, „Information, Communication & Society”, t. 1(9), s. 1310–1329.
Breeze Ruth, 2011, Critical Discourse Analysis and Its Critics, „Pragmatics”, t. 21(4), s. 493–525 (https://doi.org/10.1075/prag.21.4.01bre).
Breeze Ruth, 2020, Exploring Populist Styles of Political Discourse in Twitter, „World Englishes”, t. 39(4), s. 550–567.
Budzyńska-Daca Agnieszka, 2017, Retoryka i jej narzędzia — refleksja genologiczna, w: Bożena Sobczak (red.), Powinowactwa retoryki, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, Poznań, s. 41–55.
Burnett Heather, Bonami Olivier, 2019, Linguistic Prescription, Ideological Structure, and the Actuation of Linguistic Changes: Grammatical Gender In French Parliamentary Debates, „Language in Society”, t. 48(1), s. 65–93.
de Cock Barbara, Pizarro Pedraza Andrea, 2018, From Expressing Solidarity to Mocking on Twitter: Pragmatic Functions Of Hashtags Starting With #Jesuis Across Languages, „Language in Society”, t. 47(2), s. 197–217.
Díaz Pérez, Francisco Javier, 2005, The Speech Act of Thanking in English: Differences between Native and Non-native Speakers’ Behaviour, „ES: Revista de filología inglesa”, t. 26, s. 91–102.
Dużyńska-Makowska Magdalena, 2007, Podręczny słownik poprawnej polszczyzny, Langenscheidt, Warszawa.
Fairclough Norman, 1992, Discourse and Social Change, Routledge, London.
Gackowski Tomasz, Brylska Karolina, Patera Mateusz, 2018, Ćwierkający Donald Trump. Czym jest Twitter dla użytkowników, dziennikarzy i prezydenta USA? Od analizy dyskursu po badania okulograficzne, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń.
Hart Christopher, 2018, Event-Frames Affect Blame Assignment and Perception of Aggression in Discourse on Political Protests: An Experimental Case Study in Critical Discourse Analysis, „Applied Linguistics”, t. 39(3), s. 400–421 (https://doi.org/10.1093/applin/amw017).
Hidalgo-Tenorio Encarnación, Benítez-Castro Miguel-Ángel, 2021, Trump’s Populist Discourse and Affective Politics, or on How to Move ‘the People’ through Emotion, „Globalisation, Societies and Education”, t. 19, s. 1–24 (https://doi.org/10.1080/14767724.2020.1861540).
Hunston Susan, 2002. Corpora in Applied Linguistics, Cambridge University Press, Cambridge.
Jeziński Marek, 2011, Po co politykom nowe media? O politycznym istnieniu w wirtualnej przestrzeni, „Nowe Media” (2), s. 11–30.
Jungherr Andreas, 2016, Twitter Use in Election Campaigns: A Systematic Literature Review, „Journal of Information Technology & Politics”, t. 13(1), s. 72–91.
Kilgarriff Adam, Baisa Vít, Bušta Jan, Jakubíček Miloš, Kovář Vojtěch, Michelfeit Jan, Rychlý Pavel, Suchomel Vít, 2014, The Sketch Engine: Ten Years on, „Lexicography”, t. 1(1), s. 7–36.
Kolczyński Mariusz, 2020, Strategia komunikacyjna Konfederacji w wyborach w 2019 roku – próba rekonstrukcji, „Studia Politologiczne”, nr 55, s. 259–276.
Kostecki Maciej, 2017, Demagog w oblężonej twierdzy. Analiza treści przekazu komunikowanego przez Janusza Korwin-Mikkego podczas kampanii wyborczej do wyborów prezydenckich 2015 r., „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica”, t. 254(19), s. 136–151.
Lipiński Artur, Stępińska Agnieszka, 2019, Polish Right-Wing Populism in the Era of Social Media: The Unexpected Careers of Paweł Kukiz and Janusz Korwin-Mikke, „Problems of Post-Communism”, t. 66(1), s. 71–82.
Eun-Ju Lee, Soo Yun Shin, 2012, When the Medium Is the Message: How Transportability Moderates the Effects of Politicians’ Twitter Communication, „Communication Research”, t. 41(8), s. 1088–1110 (https://doi.org/10.1177/0093650212466407).
Machin David, Mayr Andrea, 2012, How to Do Critical Discourse Analysis: A Multimodal Introduction. Sage, London.
Maguś Wojciech, 2017, Profesjonalizacja komunikowania politycznego — analiza wyborów Prezydenta RP w 2015 roku, w: Mariusz Kolczyński (red.), Polskie wybory 2014–2015. Kontekst krajowy i międzynarodowy — przebieg rywalizacji — konsekwencje polityczne, t. 1, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice, s. 82–102.
Maguś Wojciech, 2019, Twitter jako narzędzie dialogu liderów politycznych z otoczeniem, „Zeszyty Prasoznawcze”, nr 240(4), s. 63–93.
Maguś Wojciech, 2021, Twitter jako narzędzie zarządzania wizerunkiem. Zarządzanie Mediami, „Zarządzanie Mediami”, nr 9(3), s. 507–533.
Markowski Radosław, 2020, Plurality Support for Democratic Decay: The 2019 Polish Parliamentary Election, „West European Politics”, t. 43(7), s. 1513–1525.
Nasalski Ignacy, 2020, Funkcje i dysfunkcje języka inkluzywnego, ze szczególnym uwzględnieniem asymetrii rodzajowej w języku polskim, „Socjolingwistyka”, nr 34, s. 275–294.
Nowina-Konopka Maria, 2015, Czy Andrzej Duda wygrał dzięki internetowi?, „Przegląd Politologiczny”, nr 2, s. 87–100.
Ott Brian L., Dickinson Greg, 2019, The Twitter Presidency: Donald J. Trump and the Politics of White Rage, Routledge, New York.
Pietrzyk Bartosz, 2017, Nowa komunikacja polityczna: Twitter Andrzeja Dudy, „Polityka i Społeczeństwo”, nr 4, s. 167–179.
Rodak Olga, 2017, Twitter jako przedmiot badań socjologicznych i źródło danych społecznych: perspektywa konstruktywistyczna, „Studia Socjologiczne”, nr 3, s. 209–236.
Reisigl Martin, Wodak Ruth, 2008, The Discourse-Historical Approach (DHA), w: Ruth Wodak, Michael Meyer (red.), Methods of Critical Discourse Analysis. Second Edition, SAGE Publications, London, s. 87–121.
Scott Mike, 1997, PC of Key Words — and Key Words, „System”, t. 25(2), s. 233–245.
Schroeder Ralph, 2019, Digital Media and the Entrenchment of Right-Wing Populist Agendas, „Social Media + Society” (https://doi.org/10.1177/2056305119885328).
Siennicka Adrianna, 2016, Ironia jako narzędzie negatywnego wartościowania w języku polityki, „Acta Philologica”, nr 48, s. 59–86.
Sitkowska Katarzyna, 2013, Słowo w komunikacji telewizyjnej. Strategie nadawczo-odbiorcze, Wydawnictwo Naukowe PWN, Łódź.
Sochocka Joanna, 2015, Duża litera a człowiek w polskiej epistolografii, „Społeczeństwo. Edukacja. Język.”, nr 3, s. 149–157.
Stolee Galen, Caton Steve, 2018, Twitter, Trump, and the Base: A Shift to a New Form of Presidential Talk?, „Signs and Society”, t. 6(1), s. 147–165.
Szwed-Walczak Anna, 2018, Wykorzystanie mediów społecznościowych jako platformy prowadzenia sporów politycznych. Kazus projektu polskiego ruchu narodowego „Media Narodowe”, „Polityka i Społeczeństwo”, t. 16(3), s. 19–32.
Tasenţe Tănase, 2014, Transformations of the Political Communication in Social Media Era – from Mediatization to Decentralization, „Acta Universitatis Danubiu. Communicatio”, t. 8, s. 16–24.
Tyrkkö Jukka, Irina Frisk, 2020, Crooked Hillary, Lyin’ Ted, and Failing New York Times: Nicknames in Donald Trump’s Tweets, w: Ulrike Schneider, Matthias Eitelman (red.), Linguistic Inquiries into Donald Trump’s Language: From “Fake News” to “Tremendous Success”, Bloomsbury Academic, New York, s. 109–129.
van Dijk Teun A., 1997, What is Political Discourse Analysis?, „Belgian Journal of Linguistics”, t. 11(1), s. 11–52.
van Dijk Teun A., 2006a, Politics, Ideology and Discourse, w: Keith Brown (red.), Encyclopedia of Language and Linguistics. Second edition, Elsevier Science, s. 728–740.
van Dijk Teun A., 2006b, Ideology and Discourse Analysis, „Journal of Political Ideologies”, t. 11(2), s. 115–140.
van Dijk Teun A., 2011, Discourse and Ideology, w: Teun A. van Dijk (red.), Discourse Studies: A Multidisciplinary Introduction. Second Edition, Sage, London, s. 381–407.
Wawrzusiszyn Diana, 2020, Młodzi: Druga tura dla Trzaskowskiego i Bosaka, „Gazeta Wyborcza” (https://wyborcza.pl/7,75398,26092079,mlodzi-druga-tura-dla-trzaskowskiego-i-bosaka.html).
Waisbord Silvio, Amado Adriana, 2017, Populist Communication by Digital Means: Presidential Twitter in Latin America, „Information, Communication & Society”, t. 20(9), s. 1330–1346 (https://doi.org/10.1080/1369118X.2017.1328521).
Widdowson Henry G., 1995, Discourse Analysis: a Critical View, „Language and Literature: International Journal of Stylistics”, t. 4(3), s. 157–172 (https://doi.org/10.1177/096394709500400301).
Wodak Ruth, Dyskurs populistyczny: retoryka wykluczenia a gatunki języka pisanego, tłum. J. Wawrzyniak, A. Wójcicki, w: Norman Fairclough, Anna Duszak (red.), Krytyczna analiza dyskursu: interdyscyplinarne podejście do komunikacji społecznej, Universitas, Kraków, s. 185–213.
Wojtasik Waldemar, 2012, Lewica i prawica w Polsce. Aspekty ekonomiczno-społeczne, Oficyna Wydawnicza Humanitas, Sosnowiec.
Zawistowska Anna, Skowrońska Małgorzata, 2017, Dobra zmiana czy Polska w ruinie? Przegląd Socjologii Jakościowej”, t. 13(2), s. 110–127.
Uniwersytet Warszawski Polska
https://orcid.org/0000-0003-1811-9723
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
