W artykule podjęto próbę zidentyfikowania perspektyw rozwoju paradyplomacji w kontekście feministycznej polityki zagranicznej na przykładzie Hiszpanii. Autorka wykazała relacje pomiędzy polityką zagraniczną władz centralnych a aktywnością zagraniczną regionów oraz określiła miejsce podmiotów subpaństwowych w centralnych strategiach feministycznej polityki zagranicznej. Przykład Hiszpanii i jej niedawno ogłoszonej strategii został wybrany z racji wymiennego stosowania pojęcia polityki zagranicznej i działań zewnętrznych oraz wyraźnego wyróżnienia aktorów, biorących udział we wdrażaniu paradygmatu. Porównawcze studium przypadku miało na celu ukazanie, w jaki sposób regiony zastosowały w swoich strategiach dotyczących paradyplomacji praktyki feministycznej polityki zagranicznej. Na ich podstawie zidentyfikowano obszary, które w perspektywie staną się polem do rozwoju „paradyplomacji feministycznej” Wspólnot Autonomicznych Hiszpanii.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
