Artykuł przedstawia ewolucję polityki zagranicznej Turkmenistanu w kontekście sukcesji władzy w 2022 r., kiedy to nowym prezydentem został Serdar Berdimuhamedow – syn dotychczasowej głowy państwa. Od momentu uzyskania niepodległości po rozpadzie ZSRR Turkmenistan pozostaje jednym z najbardziej zamkniętych i autorytarnych państw Azji Centralnej. Oparty na kulcie jednostki oraz doktrynie neutralności system polityczny ukształtowany za rządów Saparmurata Nijazowa został utrzymany i rozwinięty w okresie prezydentury Gurbanguly Berdimuhamedowa (2007–2022). Mimo że sukcesja władzy miała charakter formalny i nie przyniosła zmian w polityce wewnętrznej, objęcie urzędu przez nowego prezydenta zbiegło się z koniecznością zredefiniowania kierunków polityki zagranicznej w obliczu wyzwań geopolitycznych w przestrzeni poradzieckiej związanych z rosyjską agresją na Ukrainę. Analiza oparta na założeniach realizmu defensywnego akcentuje, że działania Turkmenistanu na arenie międzynarodowej po 2022 r. mają przede wszystkim charakter dostosowania polityki do wyzwań zewnętrznych, przy jednoczesnym utrzymywaniu doktryny neutralności i aktywizacji współpracy gospodarczej. Polityka ta zatem nie może być rozpatrywana jako nowe otwarcie w relacjach międzynarodowych, ale jako narzędzie do utrzymania bezpieczeństwa państwa i stabilności reżimu.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
