O ile pierwsza kadencja premiera Abe Shinzō (2006-2007) zakończyła się przedwcześnie po zaledwie jednym roku, o tyle druga (2012-2020) trwała prawie osiem lat, co stanowi rekord w długości sprawowania urzędu premiera w historii Japonii. Artykuł zawiera analizę porównawczą przywództwa politycznego premiera Abe w obu przypadkach. Autor twierdzi, że o ile za swojej pierwszej kadencji Abe bezskutecznie próbował narzucić transformacyjny rodzaj przywództwa, o tyle od 2012 roku powrócił do przywództwa transakcyjnego, które było charakterystyczne dla większości powojennych premierów w Japonii. Przedstawione są historyczne, instytucjonalne i społeczne uwarunkowania sprawowania władzy w tym kraju, które stanowią poważne utrudnienie dla przywództwa transformacyjnego.