Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki

Tom 49 Nr 3 (2021)

Stosunki międzynarodowe

Polityka rosyjska wobec Libii w latach 2011–2020. Determinanty i implikacje

DOI: https://doi.org/10.35757/STP.2021.49.3.04
Przesłane: 18 grudnia 2021
Opublikowane: 15 grudnia 2021

Abstrakt

The aim of this article is to describe the most important conditions and implications that characterise relations between Russia and Libya from the Arab Spring to the present day. The main thesis of this article assumes that the Kremlin is striving to play a significant role in the Middle East, seeing this as an opportunity to depreciate the importance of the United States, which Russia treats as its main political opponent in Europe. I have decided to present this topic as a result of the discussions in the scientific discourse on the instruments with which the Russian Federation wants to strengthen its political position in the Middle East and North Africa. Initially, this article discusses the relations of the two entities from the end of World War II to the outbreak of social protests in the Middle East in 2011, focusing on their contacts during the Cold War. Later in this article, the mutual ties between the countries after the overthrow of Muammar Gaddafi and the increased involvement of the Kremlin in the Libyan issue are described. Additionally, the article presents the goals of the growing activity of the Russian authorities in Libya from 2014 to 2018, as evidenced by the support of Russian politicians for General Khalif Haftar’s actions and the presence of the Wagner group aimed at supporting him. In this context, it is indispensable to mention the importance of the events in Syria for the strategy adopted by Moscow in the Libyan conflict. Moreover, the article tries to trace the rivalry between Russia and Turkey in Libya, which has been growing stronger in 2019 and 2020, by analysing its broad international context. The issue of economic contacts between Moscow and Tripoli is also worth attention. In conclusion, the article attempts to answer the question of whether the Russian Federation’ activities in Libya should be expected to intensify in the near future in the era of the progressive coronavirus pandemic and whether the global position of the United States should be expected to weaken.

Bibliografia

  1. Akhiyadov M., Russia’s Strategy in Libya, https://insamer.com/en/russias-strategy-in-libya_3078.html [dostęp: 24 listopada 2020].
  2. Al-Temimi D., Federacja Rosyjska wobec Arabskiej Wiosny, „Krakowskie Studia Międzynarodowe” 2012, nr 1, Oficyna Wydawnicza AFM, Kraków 2012.
  3. Andrew C., Gordijewski O., KGB, Bellona, Warszawa 1999.
  4. Arnold T.D., Exploiting Chaos: Russia in Libya, https://www.csis.org/blogs/post-soviet-post/exploiting-chaos-russia-libya [dostęp: 26 listopada 2020].
  5. Barakanova K., Continuity and change in the Soviet and Russian foreign policies in the Middle East: The cases of Egypt and Libya (1943–2017), October 2018, Sakarya University – Middle East Institute, Sakarya 2018, https://acikerisim.sakarya.edu.tr/bitstream/handle/20.500.12619/69308/ODT00016.pdf [dostęp: 5 sierpnia 2020].
  6. Beccaro A., Russia: Looking for a Warm Sea, w: K. Mezran, A. Varvelli (red.), Foreign Actors in Libya’s Crisis, Ledizioni LediPublishing, Milano 2017.
  7. Belenʹkaâ M., Gotova li Rossiâ otkrytʹ eŝe odin front v Livii, https://carnegie.ru/commentary/68658 [dostęp: 1 grudnia 2020].
  8. Bielicki P., Instrumenty polityki rosyjskiej w konflikcie syryjskim – część I, „Sensus Historiae” 2016, nr 3, s. 193–211.
  9. Bielicki P., Strategia komunikacyjna polityki Federacji Rosyjskiej, „Arcana” 2016, nr 1–2, s. 127–128.
  10. Boćkowski D., Turecki pucz wojskowy. Implikacje dla regionu, „Antyterroryzm. Polska i Świat” 2016, nr 3, s. 22–25.
  11. Borshchevskaya A., Russia’s Growing Interests in Libya, https://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/view/russias-growing-interests-in-libya [dostęp: 5 sierpnia 2020].
  12. Bryjka F., Libia bez Muammara Kaddafiego – krok w stronę demokracji czy państwa upadłego? w: M. Bodziany (red.), Społeczeństwo a wojna. Wojna – kryzys – bunty mas, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Ofi cerskiej Wojsk Lądowych im. gen. Tadeusza Kościuszki, Wrocław 2014.
  13. Cafarella J., Lost Ground and New Opportunities Amidst the COVID-19 Pandemic, „Institute for the Study of War”, July 2020.
  14. Capasso M., Czerep J., Dessì A., Sanchez G., Libya Country Report, December 2019, Berlin 2019, https://static1.squarespace.com/static/5afd4286f407b4a0bd8d974f/t/5df25c4673bd3911931d2927/1576164430045/Libya+-+Country+Report+Final.pdf [dostęp: 14 listopada 2020].
  15. Carbotti A., Russian Energy Interests In Libya, https://www.mediterraneanaffairs.com/russian-energy-interest-libya/ [dostęp: 25 listopada 2020].
  16. Carter P.M., Understanding Russia’s Interest in Conflict Zones, „Special Raport” nr 469, United States Institute of Peace, Washington 2020.
  17. Cherif Y., The interests of Russia in the MENA region in historical perspective, w: Y. Talbott, C. Lovotti (red.), The role of Russia in the Middle East and North Africa region. Strategy or opportunism? European Institute of the Mediterranean, Barcelona 2019.
  18. Ciulla M., Megerisi T., Varvelli A., Wildangel R., Views from the capitals: The Libya conference in Berlin, https://www.ecfr.eu/publications/summary/vfc_views_from_the_capitals_the_libya_conference_in_berlin [dostęp: 19 listopada 2020].
  19. Czornik K., Polska percepcja Arabskiej Wiosny oraz jej implikacji w skali regionalnej i globalnej, w: K. Czornik, M. Lakomy, M. Stolarczyk (red.), Dylematy polityki zagranicznej Polski na początku XXI wieku, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2014.
  20. Czy Libia będzie drugą Syrią. Washington Post ostrzega, https://wgospodarce.pl/informacje/73298-czy-libia-bedzie-druga-syria-washington-post-ostrzega [dostęp: 16 listopada 2020].
  21. Dannreuther R., Russia and the Arab Spring: Supporting the Counter-Revolution, „Journal of European Integration” 2015, vol. 37, s. 77–94.
  22. Dobbins J., Zvyagelskaya I., The Middle East, w: A. Kortunov, O. Oliker (red.), A Roadmap for U.S.-Russia Relations, Center for Strategic & International Studies, Russian International Affairs Council, Rowman & Littlefield, Moscow and London 2017.
  23. Dyner A.M., Polityka Rosji wobec Libii, https://pism.pl/publikacje/Polityka_Rosji_wobec_Libii [dostęp: 9 listopada 2020].
  24. Estelle E., A Strategy for Success in Libya, „Critical Threates”, American Enterprise Institute, Washington 2017.
  25. Fiszer J., System euroatlantycki oraz jego miejsce i rola w multipolarnym ładzie międzynarodowym, w: J. Fiszer (red.), System euroatlantycki i bezpieczeństwo międzynarodowe w multipolarnym świecie. Miejsce i rola Polski w euroatlantyckim systemie bezpieczeństwa, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 2013.
  26. Formusiewicz R., Konferencja berlińska w sprawie Libii – udana inwestycja niemieckiej dyplomacji, https://www.osw.waw.pl/pl/publikacje/analizy/2020-01-20/konferencja-berlinska-w-sprawie-libii-udana-inwestycja-niemieckiej [dostęp: 28 listopada 2020].
  27. Gresh J., Jones S.G., Loughran E., Implications and Takeaways, w: S.G. Jones (red.), Moscow’s War in Syria, Center for Strategic and International Studies, Washington 2020.
  28. Hamad M., A Law of Diminishing Returns: Transitional Justice in Post-Revolutionary Libya, „AlMuntaqa” 2020, vol. 3, nr 1, s. 23–37.
  29. Isaev L., Why Might Russia Need Libya?, https://www.ridl.io/en/whymight-russia-need-libya/ [dostęp: 11 grudnia 2020].
  30. Izak K., Co po Islamskim Państwie Kalifatu? Stan obecny i kierunki rozwoju zagrożeń terrorystycznych, „Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego” 2018, nr 19, s. 58–86.
  31. John R.B., Soviet penetration on Libya, „The World Today” 1982, nr 4, s. 131–138.
  32. Jureńczyk Ł., Zaangażowanie Stanów Zjednoczonych Ameryki w rozwiązanie kryzysu w Libii z 2011 roku, „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska Sectio K. Politologia” 2020, t. 27, nr 1, s. 7–24, DOI: 10.17951/k.2020.27.1.7-24.
  33. Kaczmarski M., Rosja wobec interwencji wojskowej w Libii, https://www.osw.waw.pl/pl/publikacje/analizy/2011-03-23/rosja-wobec-interwencji-wojskowej-w-libii [dostęp: 12 października 2020].
  34. Katz M.N., The Russian-Libyan Rapprochement: What Has Moscow Gained, „Middle East Policy” 2008, t. 15, nr 3, s. 122–128.
  35. Kirkpatrick D.D., Russian Snipers, Missiles and Warplanes Try to Tilt Libyan War, https://efile.fara.gov/docs/6170-Informational-Materials-20191112-220.pdf [dostęp: 15 grudnia 2020].
  36. Kortunov A., Recep Erdogan in a Russian Minefield, https://russiancouncil.ru/en/analytics-and-comments/analytics/recep-erdogan-in-a-russian-minefield/?sphrase_id=57128288 [dostęp: 20 listopada 2020].
  37. Kortunov A., Russians and Arabs: in Search of a New Modus Vivendi, http://russiancouncil.ru/en/inner/?id_4=7539#top-content [dostęp: 29 października 2020].
  38. Mabera F., Dlamini K., Makamase M., Spotlight on Africa: Mapping geopolitical trends for Quarter One, May 2020, Institute for Global Dialogue, Pretoria 2020, https://media.africaportal.org/documents/Spotlight_on_Africa_mapping_geopolitical_trends_Q1_2020.pdf [dostęp: 15 listopada 2020].
  39. Malashenko A., Russia and the Arab Spring, Carnegie Moscow Center, Moscow 2013.
  40. Mazur P., Wagnerowcy w Syrii – wykorzystanie PMC przez Rosję w konflikcie syryjskim, „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Securitate” 2018, nr 8, s. 10–22, DOI: 10.24917/20820917.8.1.
  41. Megerisi T., Kutzneshov V., The Policies of European States and Russia on Libya, July 2020, Peace and Security, Berlin 2020, http://library.fes.de/pdf-files/bueros/moskau/16455.pdf [dostęp: 14 listopada 2020].
  42. Michnik W., Russia’s new strategic calculus in the Middle East, w: M. Kaczmarski, W. Michnik, A. Monaghan, V. Rotaru (red.), Russia’s Emerging Global Ambitions, NATO Defense College Research Paper, Rome 2020.
  43. Olech A.K., Nieustanne walki w Libii i dwa rządy, http://przemianyustrojowe.pl/eseje/nieustanne-walki-w-libii-i-dwa-rzady [dostęp: 20 listopada 2020].
  44. Otłowski T., Libia na rozdrożu, Pulaski Policy Papers, Warszawa 2019, https://pulaski.pl/wp-content/uploads/2019/06/Pulaski_Policy_Paper_Nr_04_19.pdf [dostęp: 17 października 2020].
  45. Pacepa I., Czerwone horyzonty, Wydawnictwo Litera, Warszawa 1990.
  46. Palowski J., Wagnerowcy minują Libię, https://www.defence24.pl/wagnerowcy-minuja-libie [dostęp: 10 grudnia 2020].
  47. Pronińska K., Konflikty zbrojne: ofensywa ISIL i afrykańskich dżihadystów, „Rocznik Strategiczny 2014/2015”, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2015.
  48. Przybyła K., Rosyjska polityka wobec Zachodu – wybrane zagadnienia, „Bezpieczeństwo Narodowe” 2013, nr 2, s. 67–89.
  49. Purat A., Bielicki P., Russia Under the Pyramids. The Significance of Russia-Egypt Relations Under Vladimir Putin, „Historia i Polityka” 2018, nr 26 (33), s. 9–27, DOI: 10.12775/HiP.2018.028.
  50. Ramani S., Russia’s Strategy in Libya, https://rusi.org/commentary/russias-strategy-libya [dostęp: 24 października 2020].
  51. Repetowicz W., Rosyjski nóż w plecach Haftara? https://www.tvp.info/48174087/rosyjski-noz-w-plecach-haftara [dostęp: 16 października 2020].
  52. Rodkiewicz W., Bliskowschodnia polityka Rosji. Regionalne ambicje, globalne cele, Prace OSW nr 71, Ośrodek Studiów Wschodnich im. Marka Karpia, Warszawa 2017, https://www.osw.waw.pl/sites/default/files/prace_71_bliskowschodnia_polityka_rosji_net_0.pdf [dostęp: 25 października 2020].
  53. Rodkiewicz W., Rosja wobec Libii: gra na chaosie, https://www.osw.waw.pl/pl/publikacje/analizy/2019-04-10/rosja-wobec-libii-gra-na-cha-osie [dostęp: 20 listopada 2020].
  54. Roselle L., Strategic Narratives and Alliances: The Cases of Intervention in Libya (2011) and Economic Sanctions against Russia (2014), „Politics and Governance” 2017, t. 5, nr 3, s. 99–101, DOI: 10.17645/pag.v5i3.1023.
  55. Rumer E., Russia in the Middle East: Jack of All Trades, Master of None, Carnegie Endowment for International Peace, Washington 2019, https://carnegieendowment.org/2019/10/31/russia-in-middle-east-jack-of-all-trades-master-of-none-pub-80233 [dostęp: 30 grudnia 2020].
  56. Salyk-Virk M., Airstrikes, Proxy Warfare, and Civilian Casualties in Libya, May 2020, https://d1y8sb8igg2f8e.cloudfront.net/documents/Airstrikes_Proxy_Warfare_and_Civilian_Casualties_in_Libya_2020-05.pdf [dostęp: 18 listopada 2020].
  57. Sidiropoulos E., Alden C., Inside the Russia-Africa matryoshka: Summitry, Geopolitics and Resources, October 2019, South African Institute of International Affairs, Johannesburg 2019.
  58. Stempień M., Wojna domowa w Libii w latach 2014–2018, „Myśl Ekonomiczna i Polityczna” 2019, nr 1, s. 94–315, DOI: 10.26399/meip.1(64).2019.11/m.stempien.
  59. Stępniewska P., Turcja i Rosja wobec problemów bezpieczeństwa Bliskiego Wschodu w drugiej dekadzie XXI wieku, „Krakowskie Studia Międzynarodowe” 2018, nr 2, s. 73–89.
  60. Stiepanova E., Russia’s Approach to the Conflict in Libya, the East-West Dimension and the Role of the OSCE, w: E. Greco Perez (red.), The Search for Stability in Libya: OSCE’s Role between Internal Obstacles and External Challenges, Instituto Affari Internazionali – Nuova Cultura, Rome 2018.
  61. Suleimanov E.A., Russia’s Policy in the Libyan Civil War: A Cautious Engagement, „Middle East Policy” 2019, t. 26, nr 2, s. 95–103, DOI: 10.1111/mepo.12424.
  62. Tomaszewicz M., Grupa Wagnera i inni. Tajemnice rosyjskich najemników, https://www.newsweek.pl/swiat/spoleczenstwo/rosja-tajemnice-rosyjskich-najemnikow/3dn8c4p [dostęp: 16 listopada 2020].
  63. Wachowska K., Społeczność międzynarodowa wobec Arabskiej Wiosny w Libii, „Przegląd Politologiczny” 2014, nr 1, s. 159–174, DOI: 10.14746/pp.2014.19.1.10.
  64. Zygar M., Wszyscy ludzie Kremla. Tajne życie dworu Władimira Putina, Wydawnictwo Agora, Warszawa 2017.

Downloads

Download data is not yet available.