Wojna na Ukrainie wymusiła „epokowy zwrot” (Zeitenwende) w niemieckiej polityce obronnej, ogłoszony przez kanclerza Olafa Scholza w 2022 r. Kluczowe działania w okresie rządów koalicji SPD / Zieloni / FDP dotyczyły zwiększenia wydatków obronnych, modernizacji sił zbrojnych i ich dostosowania do nowych wymagań sojuszniczych. Realizacja tych zamierzeń napotykała różne bariery instytucjonalne i administracyjne. Chociaż program Zeitenwende był popierany przez główną partię opozycyjną (CDU / CSU), brakowało pełnego konsensu co do zakresu reform. Przeszkodę stanowiły spory wewnątrz koalicji rządzącej i zróżnicowane kalkulacje co do uwzględnienia wydatków socjalnych i respektowania zasad polityki fi skalnej. Autor formułuje hipotezę, że mimo ogłoszenia przez rząd Scholza przełomowego programu zmian w zakresie polityki bezpieczeństwa, jak i pomimo konkretnych decyzji w zakresie obronności, ich realizacja do końca rządów koalicji SPD / Zieloni / FDP (do początków 2025 r.) nie osiągnęła masy krytycznej i znalazła się w impasie. Dla wyjaśnienia znaczenia ograniczeń instytucjonalnych i wewnątrzpolitycznych dla Zeitenwende, w artykule przeanalizowano trzy wybrane obszary obronności: wydatki obronne, reorganizację sektora obrony oraz rolę Niemiec w ramach kolektywnej obrony NATO.
