W artykule rozważane jest polityczne uwarunkowanie kina w kontekście globalizacji. Autor przedstawia ujęcie kina jako historycznego wytworu euroatlantyckiego kręgu kulturowego i wyrastającego z niego modernizmu, analizując konsekwencje, jakie niesie ta genealogia w zakresie roli odgrywanej przez kino we współczesnym, zgloalizlowanym świecie postindustrializmu. Na podstawie etnograficznych badań terenowych, autor wskazuje na zjawisko wytwarzania przez kino określonych obrazów rzeczywistości, interpretując je jako przejaw głębokiego zakorzenienia kina w procesach społecznych i politycznych. W konsekwencji kino zostaje scharakteryzowane jako dyskursywna przestrzeń polityczna, której znaczenie kulturowe wykracza poza sferę artystyczną, ale wiąże się z politycznymi procesami i przepływami napięć.
