Kontekst. Eksterytorializacja polityki Unii Europejskiej od lat uznawana jest za skuteczne narzędzie do zwalczania nielegalnej migracji. Kryzys migracyjny otworzył krytyczną dyskusję nad zgodnością działań zewnętrznych UE z prawem międzynarodowym. Praktyka eksterytorializacji redefiniuje wartości świata Zachodu.
Cel. Identyfikujemy działania eksterytorialne UE w zakresie polityki azylowej i kontroli nielegalnej migracji. Analizie krytycznej poddaliśmy porozumienia z Libią i Turcją. Na gruncie teoretycznym zauważyliśmy potrzebę rozszerzenia koncepcji komercjalizacji suwerenności Gammeltofta-Hansena. Zaproponowaliśmy termin komercjalizacji odpowiedzialności. Nasza propozycja stanowi połączenie pojęć z zakresu eksterytorializacji, szkodliwych praktyk państw i towarzyszących temu konsekwencji dla praw człowieka.
Metodologia. Posłużyliśmy się metodologią jakościową nauk społecznych i nauk o polityce. Utrzymując podejście krytyczne, dokonaliśmy przeglądu literatury narracyjnej. Ponadto przeprowadziliśmy pogłębioną analizę aktów normatywnych.
Wyniki. Praktyki eksterytorialne od dekad są nieodłącznym elementem polityki migracyjnej UE. Potwierdziły to przykłady porozumień z Libią i Turcją. Celowe działania polityczne i komercjalizacja odpowiedzialności ukazały, że respektowanie praw człowieka stało się opcjonalne. W naszym przekonaniu oddelegowywanie odpowiedzialności do państw trzecich jest nie tylko widocznym przejawem zachodniej hipokryzji, ale też upadkiem aksjologicznych fundamentów Unii Europejskiej.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.