Czy polityka klimatyczna Unii Europejskiej uległa korekcie w czasie największego kryzysu geopolitycznego i energetycznego w roku 2022? Tak, jej dążenia i koszty zostały znacząco zwiększone. Uznano bowiem, że jest to znakomita okazja do takiej transformacji klimatycznej, która jednocześnie zmieni model gospodarki oraz ustrój w UE. Celem artykułu jest pokazanie różnic w podejściu do kryzysu energetycznego między Unią a jej państwami członkowskimi. Autor stawia tezę, że wynikały one z jakości funkcjonowania demokracji na obu poziomach zarządzania, czyli realnego wpływu wyborców na decydentów politycznych w państwach członkowskich oraz iluzorycznego w przypadku UE. Ponadto artykuł aspiruje do przedstawienia możliwych geoekonomicznych konsekwencji unijnej polityki klimatycznej w warunkach kryzysu energetycznego i geopolitycznego. Podstawą teoretyczną wywodu są koncepcja deficytu demokratycznego oraz geoekonomia.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
