Artykuł dotyczy kryzysu energetycznego w państwach Unii Europejskiej w latach 2021–2023 oraz formułowania przez Komisję Europejską polityk publicznych, które miały ograniczyć jego skutki. Proces ten analizowany jest z perspektywy inkrementalizmu, zgodnie z którym KE kontynuowała swoje polityki, stosując jednocześnie ucieczkę do przodu, rozumianą jako wzmocnienie wcześniejszych kierunków polityki energetycznej. Skutki kryzysu wywołały jednocześnie największą od czasu stworzenia wspólnego rynku energii elektrycznej debatę na temat jego modelu, co nałożyło się na dynamicznie zachodzące zmiany, związane m.in. z rozwojem źródeł odnawialnych. W ramach badania przeanalizowano plan REPowerEU i porównano jego założenia z wcześniejszymi elementami polityki KE w zakresie bezpieczeństwa energetycznego. Artykuł dotyczy przede wszystkim rynku energii elektrycznej, jednak ze względu na duże znaczenie dostępności gazu i jego cen w kontekście opisywanych procesów podjęto również wątek tego surowca.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
