
Pandemia koronawirusa stała się czynnikiem przyspieszającym erozję dominującej pozycji państw zachodnich, a przy tym wzmocniła polaryzację i fragmentację różnych regionów świata. Na tle takich zmian artykuł rozpatruje kumulację prywatnego bogactwa jako wskaźnik globalnych zmian gospodarczych i politycznych. Zwraca uwagę na trudności szacowania bogactwa, a jego kontekst teoretyczny określa redefiniowanie logiki władzy państwa i władzy kapitału, które w okresie przeciwdziałania pandemii istotnie wzmacnia rolę rządów w relacjach z elitami bogactwa. Charakteryzowane są rozkłady bogactwa w wybranych największych gospodarkach świata, jego koncentracja w górnym procencie populacji państw, długookresowe nierówności socjoekonomiczne, zmiany liczby milionerów i kierunków dystrybucji bogactwa, a także polaryzacja majątkowa wraz z dyskusją o przyczynach tego zjawiska w okresie pandemii. W konkluzji zawarte są uwagi dotyczące niektórych implikacji ustaleń dotyczących prywatnego bogactwa dla badań nad stosunkami międzynarodowymi, kapitalizmem i elitami.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.