W dobie narastającej amerykańsko-chińskiej rywalizacji w dziedzinie sztucznej inteligencji Unia Europejska stara się zaznaczyć swoją pozycję jako globalny prawodawca, promując model zarządzania SI zorientowany na człowieka. Artykuł analizuje ramy regulacyjne UE, koncentrując się na Akcie o sztucznej inteligencji jako narzędziu normatywnym, które rodzi skutki geopolityczne. W oparciu o koncepcję władzy normatywnej oraz teorię międzynarodowego i globalnego zarządzania badany jest potencjał UE do kształtowania globalnych standardów technologicznych poprzez instrumenty prawne. Analiza porównawcza polityk publicznych oraz studiów przypadków pozwala stwierdzić, że mimo braku porównywalnego do USA i Chin potencjału technologicznego Europa z sukcesem proponuje odmienny model regulacyjny, stanowiący trzecią drogę globalnego zarządzania SI, która opiera się na etyce, prawach człowieka i wartościach demokratycznych.
