Artykuł analizuje złożone formy pamięci o komunizmie w społeczeństwach Europy Środkowej i Wschodniej, wskazując na współistnienie narracji negatywnych, neutralnych i pozytywnych. Przedstawia procesy dekomemoracji i rekomemoracji jako integralne elementy transformacji ustrojowej, podkreślając ich niejednorodny i politycznie nacechowany charakter. Na przykładzie Polski, a także innych krajów regionu, omówiono w nim wpływ zmian pokoleniowych, przemian społeczno-kulturowych oraz politycznych napięć wokół pamięci o komunizmie. Podkreślony został też asynchroniczny charakter dyskusji o komunizmie, wynikający z różnego dystansu geograficznego od ZSRR oraz specyfiki narodowych doświadczeń, ze szczególnym uwzględnieniem transgresji i komplikacji w procesie rozliczania się z przeszłością. Wskazano również na rosnącą redefinicję pamięci oraz na pytanie o możliwość zapomnienia bez negacji, które pozostaje aktualnym wyzwaniem w debacie publicznej i kształtowaniu tożsamości historycznej.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.