Artykuł przedstawia koncepcję stałych czynników w polityce zagranicznej Alfreda Riebera i umieszcza ją w kontekście sporów o determinizm w geopolityce. Jednocześnie posługując się przykładem Rosji nawiązuje do dyskusji toczonych już od lat dwudziestych XX wieku przez polskich sowietologów. Teoria stałych czynników pozwala pogodzić nurty geopolityczne jak i cywilizacyjne podkreślające znaczenie „długiego trwania”. Jest to też przykład empirycznego dochodzenia dowodów oraz zalążek pod badania komparatystyczne.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
