Głównym celem niniejszego tekstu jest przedstawienie strategii radzenia sobie z sytuacją pandemiczną wybrane przez trzy krakowskie festiwale: EtnoKraków/Crossroads, Sacrum Profanum i Unsound. Z ich różnorodnych podejść wyłania się nowa, hybrydowa formuła festiwalu, za którą idą zupełnie nowe wyzwania. Wśród nich można wymienić: nowe modele interakcji między organizatorami, artystami i publicznością; reorganizacja przestrzeni festiwalowej; nowe wzory dostępu dla publiczności nowe formy wykluczenia i otwarcia; okazje i bariery dla (wirtualnej) wymiany kulturowej; i wreszcie, nowe typy przeżycia festiwalowego spowodowały zmianę i zatarcie granic między wymiarami publicznym i prywatnym. W rzeczy samej, można nawet twierdzić, że sektor wydarzeń na żywo jest skonfrontowany ze znaczącymi przemianami samego rozumienia pojęcia "żywości". Analiza jest oparta zarówno na danych zastanych dotyczących procesów produkcji i konsumpcji festiwali muzycznych (artykuły prasowe/recenzje, raporty), jak również pół ustrukturyzowanych wywiadach z dyrektorami artystycznymi, menadżerami i producentami wybranych festiwali, przeprowadzonych w 2020/2021.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.