
Oś artykułu stanowi zestawienie ze sobą teorii Marshalla Bermana oraz Jacques’a Derridy jako przykładów nowoczesnych i ponowoczesnych konceptualizacji rewolucji. Celem jest ukazanie współbieżności obu propozycji pod względem rozbijania w ich ramach klasycznie rozumianej temporalności – wbrew śladom myślenia teleologicznego u obu teoretyków, przyjmującego postać upadku kapitalizmu dzięki formacji burżuazyjnej u Bermana oraz powstania nowej Międzynarodówki u Derridy. Chodzi zatem o dostrzeżenie w obu projektach próby konwersji społecznej świadomości i krytyczną analizę permanentnie anachronicznej struktury rzeczywistości. Tekst stawia pytanie o możliwość przeniesienia myśli obu filozofów w powstający dyskurs metamodernistyczny.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.