Cel badania: W analizach nierówności społecznych coraz większą uwagę poświęca się wykluczeniu społecznemu. Celem prezentowanej pracy było określenie związku między wykluczeniem społecznym a ryzykiem zaniedbania/samozaniedbania w starszym wieku. Za Giddensem (2009) wyróżniono cztery wymiary wykluczenia społecznego.
Metodologia badania: Do analizy ilościowej wykorzystano dane pochodzące z próby losowo wybranych osób w wieku 65+ (1634 obserwacji), mieszkańców województwa małopolskiego. Zaprezentowane w tekście modele regresji logistycznej skupiały się na związku pomiędzy różnymi aspektami wykluczenia społecznego a zaniedbaniem/samozaniedbaniem osób starszych.
Wyniki: Spośród wszystkich analizowanych wymiarów wykluczenia społecznego jedynie subiektywne ubóstwo i słaba sieć społeczna były istotnie powiązane z prawdopodobieństwem zaniedbania. Brak wystarczającej ilości pieniędzy na zaspokojenie własnych potrzeb i posiadanie mniejszej sieci społecznościowej zwiększały ryzyko bycia zaniedbanym. To ostatnie wiązało się również z samozaniedbaniem. Obiektywne ubóstwo także zwiększało ryzyko samozaniedbania.
Dyskusja/wnioski: Wykluczenia w starszym wieku ma wpływ na stan zdrowia, jakość życia i wzorce umieralności. Dyskutowane jest także w kontekście wykrywania i zapobiegania krzywdzeniu i zaniedbywaniu osób starszych. Zaniedbanie/samozaniedbanie w starszym wieku są nadal trudne do rozpoznania. Przedstawione wyniki mogą być pomocne w identyfikacji grup szczególnie wrażliwych i dostosowaniu interwencji, aby pomóc osobom starszym pozbawionym opieki, szczególnie narażonym na zaniedbanie i samozaniedbanie.