Kształt życia duchowo-religijnego ludności zamieszkującej w XX–XXI wieku ziemie współczesnej Białorusi został uwarunkowany zarówno wielowiekowymi dziejami chrześcijaństwa, jak i wywodzącymi się z kultury starożytnych Słowian przesądami i zabobonami o charakterze mityczno-magicznym, a także materialistyczno-ateistyczną koncepcją światopoglądu i życia z czasów sowieckiego ustroju socjalistycznego. Obecne prawodawstwo białoruskie uznaje zaangażowanie religijne jako sferę interesów prywatnych człowieka, dlatego na poziomie państwowym nie prowadzi się oficjalnej statystyki wierzących i ich podziału według wyznawanej religii, a analizy wyników poszczególnych dociekań badawczych w tym zakresie są bardzo różne. W kontekście transformacji postsowieckiej społeczeństwa białoruskiego jedni eksperci wyrażają pogląd o wzroście znaczenia religii, inni — o procesie odwrotnym, jeszcze inni — o demonstracji religijności Białorusinów, a jeszcze inni są zdania, że wymiar duchowy chrześcijaństwa na Białorusi jest nierzadko zastępowany tradycją, a stosunkowo duża część społeczeństwa jest daleka od prawdziwej pobożności chrześcijańskiej. Przy ogólnej analizie kwestii religijnych przedstawia się nieraz sugestię, że jest to „dość skomplikowany, wieloczynnikowy duchowo-społeczny fenomen”.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.