Do podstawowych aspektów relacji pomiędzy polskimi służbami specjalny-mi a urzędem Prezydenta RP należy obowiązek służb dotyczący dostarczania głowie państwa istotnych informacji oraz ograniczone uprawnienia opiniodawcze prezydenta. Celem autora jest poddanie analizie tego pomijanego w literaturze zagadnienia. W tym celu sformułowano pięć pytań badawczych. Po pierwsze, jakimi formalnymi i nieformalnymi instrumentami wywierania wpływu na służby dysponuje głowa państwa? Po drugie, w jakim stopniu i z jaką częstotliwością kolejni prezydenci używali swoich uprawnień do wpływania na służby? Po trzecie, czy ramy prawne lub praktyka polityczna w tym zakresie ulegały zmianom w okresie III RP, a jeśli tak, to w jaki sposób? Po czwarte, czy relacje ta charakteryzują się dysfunkcją, a jeśli tak, to w jakim stopniu? Po piąte, jakie zmiany mogłyby wzmocnić tę relacje? Autor twierdzi, że relacje pomiędzy prezydentem a wspólnotą wywiadowczą są nieprzemyślane, a dotyczące ich przepisy zasługują na gruntowną rewizję.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
