Celem artykułu jest namysł nad strategią dewzrostu. Wskazując rozmaite trudności, autor skupia się na wskazaniu pola, którego teorie dewzrostu nie mogą pomijać, jeśli chcą pretendować do skuteczności: to dominująca ekonomia polityczna. Podążając za myślą Marksa, autor argumentuje, że adekwatnym do postulatów dewzrostu trybem funkcjonowania społeczeństwa musiałaby być właściwie „reprodukcja zawężona”. To o tyle trudny ruch, że oprócz logiki akumulacji do przezwyciężenia jest także mechanizm alienacji oraz nasze konsumpcyjne nawyki. Dopiero na tym tle można szukać przykładów radykalnej, społecznej zmiany, której skala odpowiadałaby wymogom dewzrostu. Według autora przykładem takim może być częste w epoce neolitu odchodzenie od rolnictwa (Graeber, Wengrow). Nie chodzi tu jednak o (niemożliwe) powtórzenie takiej decyzji, a o samą zdolność do jej podjęcia. Oznacza to jednak dekapita(liza)cję kapitału.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
