Celem artykułu jest zbadanie roli pamięci zbiorowej jako narzędzia politycznego w literackich wizjach wojny na podstawie renesansowego poematu Orland szalony Ludwika Ariosta. Zdaniem autorki poeta korzysta z elementów europejskiej pamięci i tożsamości zbiorowej, takich jak ideały rycerstwa, bitew Karola Wielkiego lub greckich herosów, by stworzyć pamięć o zatrważająco okrutnych i krwawych, współczesnych mu wojnach włoskich. Wyjątkowo ciekawe jest przedstawienie przez poetę artylerii i broni palnej, które przyczyniły się do brutalności wojen włoskich. W ten sposób poeta tworzy pamięć o współczesności poprzez kojarzenie jej z już zapamiętaną przeszłością i dawną literaturą.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.