W poszukiwaniu straconego czasu Marcela Prousta to nowatorski traktat metafizyczny. Narrator dokonując wykładni istotnych filozoficznych kwestii dociera do granicy poznania – Deus absconditus. W artykule zanalizowano cywilizacyjny aspekt Proustowskiej koncepcji pamięci, w tym fenomen propagandy wojennej bourrage de crâne, narzędzia korumpującego pragnienie poznania, w konsekwencji autentyczną pamięć zbiorową. Stanowiąca konstrukcyjny wzór Poszukiwania gotycka katedra z Reims, efekt wspólnotowego oraz pokoleniowego trudu wyrażenia metafizycznego nienasycenia, w czasie I wojny światowej została zagrożona. Manipulacje zmysłem prawdy, dobra i piękna wywołują dalekosiężne konsekwencje. Grożą powtórzeniem losu Pompejów – indywidualną i zbiorową apokalipsą ręką ludzką uczynioną.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.