Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki

Tom 51 Nr 1 (2007): Tematy popkultury

Artykuły i rozprawy

Czy koniec „człowieka zabawy”?

DOI: https://doi.org/10.35757/KiS.2007.51.1.1
Przesłane: 3 sierpnia 2023
Opublikowane: 20 marca 2007

Abstrakt

The main thesis of this article is the claim that the demise of the “man of leisure” is taking place before out very eyes — at least in so far as they were defined by Florian Znaniecki and George Herbert Mead, Roger Caillois, Bogusław Sułkowski and other researchers who emphasised the socialising function of fun and its social character. Because of numerous processes — mainly the dominance of entertainment and the search for pleasure at any cost — fun is undergoing a process of atrophy or at least far reaching change and primarily desocialisation. Increasingly we find ourselves alone with music (because of its reproduction by walkmen and discmen), when dancing, in sport and alone in front of the television or the computer monitor. It would appear that this kind of escape from others, avoiding them and at the same time certain difficulties with complete relationships with other people. The concern arises that it will then never be possible to reach those “others”. One of the causes of this effect could be the reduction (or change) in the role of games as a form of socialisation and interaction.

Bibliografia

  1. Adorno Theodore W., 1990, Czy sztuka jest zabawą?, w: Theodore W. Adorno, Sztuka i sztuki. Wybór esejów, tłum. Krystyna Krzemień-Ojak, Warszawa.
  2. Benedyktynowicz Zbigniew, 2002, Karnawał. Życie i literatura, „Konteksty” nr 3–4.
  3. Caillois Roger, 1973, Ludzie a gry i zabawy, w: Roger Caillois, Żywioł i ład, tłum. Anna Tatarkiewicz, Warszawa.
  4. Chappaz-Wirthner Suzanne., 2002, Z dziejów badań nad karnawałem, tłum. Łada Jurasz-Dudzik, „Konteksty”, nr 3–4.
  5. Cieślikowski Jerzy, 1985, Wielka zabawa. Folklor dziecięcy, wyobraźnia dziecka, wiersze dla dzieci, Ossolineum , Wrocław.
  6. Czapiński Janusz, 1994, Psychologia szczęścia. Przegląd badań i zarys teorii cebulowej, PTP, Warszawa.
  7. Czapliński Przemysław, Śliwiński Piotr (red.), 1999, Nuda w kulturze, Rebis, Poznań.
  8. Dudzik Wojciech, 2002, Karnawały — święta, zabawy, widowiska, „Konteksty” nr 3–4.
  9. Elkonin Danił, 1984, Psychologia zabawy, tłum. Leon Łoś, WSiP, Warszawa.
  10. Falkowska Macieja, 1992, Uczestnictwo w wybranych formach kultury ludycznej, w: Barometr kultury, praca zbiorowa, Instytut Kultury, Warszawa.
  11. Filiciak Mirosław., 1999, Internet i rozrywka, w: Wiesław Godzic (red.), Humanista w cyberprzestrzeni, Rabid, Kraków.
  12. Freud Zygmunt, 1967, Kultura jako źródło cierpień, w: Zygmunt Freud, Człowiek, religia, kultura, tłum. Jerzy Prokopiuk, KiW, Warszawa.
  13. Freud Zygmunt, 1975, Poza zasadą przyjemności, tłum. Jerzy Prokopiuk, PWN, Warszawa.
  14. Gajda Janusz, 1977, Dziecko przed telewizorem, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa.
  15. Godzic Wiesław, 1996, Oglądanie i inne przyjemności kultury popularnej, Universitas, Kraków.
  16. Golka Marian, 2004a, Pojmowanie zabawy, w: Jan Grad, Hanna Mamzer (red.), Karnawalizacja. Tendencje ludyczne w kulturze współczesnej, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Poznań.
  17. Golka Marian, 2004b, Społeczno-kulturowe oddziaływanie zabawy, w: Jan Grad, Hanna Mamzer (red.), Ludyczny wymiar kultury, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Poznań.
  18. Golka Marian, 2005, Przyjemność i zblazowanie, w: Jan Grad, Hanna Mamzer (red.), Kultura przyjemności. Rozważania kulturoznawcze, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Poznań.
  19. Grad Jan, 1997, Zabawa jako zjawisko kulturowe, w: Krystna Zamiara (red.), Szkice o partycypacji kulturowej, Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań.
  20. Guyau Jean Marie, 1960, Zarys moralności bez powinności i sankcji, tłum. Ryszard Wojak, KiW, Warszawa.
  21. Huizinga Johan, 1967, Homo ludens. Zabawa jako źródło kultury, tłum. Maria Kurecka, Witold Wirpsza, Czytelnik, Warszawa.
  22. Jawłowski Albert, 2002, Gry i zabawy hiphopowe. Subkultura hiphopowa jako wspólnota ludyczna, „Kultura Popularna”, nr 1.
  23. Komorowska Jadwiga, 1969, Dzieci i młodzież przed domowym ekranem telewizyjnym, w: Jerzy Kubin, Jadwiga Komorowska, Czy telewizja wychowuje?, Nasza Księgarnia, Warszawa.
  24. Kossowski Paweł, 2000, Telepokolenie — miejsce telewizji w życiu dzieci i młodzieży, w:Anna Przecławska, Leszek Nowicki (red.), Nastolatki i kultura w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych, Żak, Warszawa.
  25. Krajewski Marek, 2003, Kultury kultury popularnej, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.
  26. Legutko Piotr, 2004, Nie bawisz się, nie żyjesz, „Rzeczpospolita”, nr 278.
  27. Łętowski Marcin, 2002, „Treści społeczne w rzeczywistości wirtualnej jako zabawie”, maszynopis pracy magisterskiej w Instytucie Socjologii UAM, Poznań.
  28. Mead George Herbert, 1975, Umysł, osobowość i społeczeństwo, tłum. Zofia Wolińska, PWN, Warszawa.
  29. Mroczkowska Dorota, 2003, „Przemiany w sposobach spędzania i postrzegania czasu wolnego jako element zmiany kulturowej w Polsce”, maszynopis rozprawy doktorskiej w Instytucie Socjologii UAM, Poznań.
  30. Okoń Wincenty, 1995, Zabawa a rzeczywistość, Żak, Warszawa.
  31. Packard Vance, 1970, Komercjalizacja życia w Ameryce, tłum. E. Życieńska, w: Super-Ameryka. Szkice o kulturze i obyczajach. Antologia, PIW, Warszawa.
  32. Piaget Jean, 1951, Play, Dreams and Imitation in Childhood, Norton, New York.
  33. Piszczek Radosław, 1998, O programach dla młodszych i najmłodszych, „Aktualności Telewizyjne” nr 11.
  34. Postman Neil., 2002, Zabawić się na śmierć. Dyskurs publiczny w epoce show-businessu, tłum., Lech Niedzielski, Muza, Warszawa.
  35. Riesman David, 1971, Samotny tłum, tłum. Jan Strzelecki, PWN, Warszawa.
  36. Sahlins Marshall D., 2003, Pierwotne społeczeństwo dobrobytu, tłum. P. Niesiołowski, w: Badanie kultury. Elementy teorii antropologicznej. Antologia, Marian Kempny, Ewa Nowicka (wyb.), PWN, Warszawa.
  37. Sułkowski Bogusław, 1984, Zabawa. Studium socjologiczne, PWN, Warszawa.
  38. Sułkowski Bogusław, 1991, Zabawa, w: Pojęcia i problemy wiedzy o kulturze, Antonina Kłoskowska (red.), Wiedza o kulturze, Wrocław.
  39. Szpunar Magdalena, 2004, Społeczność wirtualna jako nowy typ społeczności — eksplikacja socjologiczna, „Studia Socjologiczne”, nr 2.
  40. Tatarkiewicz Władysław, 1972, Ani praca, ani zabawa, w: Władysław Tatarkiewicz, Droga przez estetykę, PWN, Warszawa.
  41. Toeplitz Krzysztof Teodor, 1970, W co się bawić?, w: Krzysztof Teodor Toeplitz, Mieszkańcy masowej wyobraźni, PIW, Warszawa.
  42. Worach-Kardas Halina, 1980, Etyka pracy czy etyka zabawy?, „Kultura i Społeczeństwo”, nr 3–4.
  43. Zadrożyńska Anna, 1983, Homo faber i homo ludens. Etnologiczny szkic o pracy w kulturach tradycyjnej i współczesnej, PWN, Warszawa.
  44. Znaniecki Florian, 1974, Ludzie teraźniejsi a cywilizacja przyszłości, PWN, Warszawa.

Downloads

Download data is not yet available.

Podobne artykuły

1 2 3 > >> 

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.