Procesy sekurytyzacji i desekurytyzacji migracji w Polsce w kontekście migracji z Ukrainy po wybuchu wojny rosyjsko-ukraińskiej (2022)

Abstrakt

Przedmiotem artykułu jest proces desekurytyzacji migracji w Polsce, który można zaobserwować w kontekście migracji, które miały miejsce po wybuchu wojny na Ukrainie (2022). W artykule, przy wykorzystaniu teorii sekurytyzacji szkoły kopenhaskiej, dokonano w pierwszej kolejności analizy procesu zapoczątkowanego w 2015 r., związanego z kryzysem migracyjnym UE. W jego wyniku doszło do zaostrzenia dyskursu medialnego i politycznego w Polsce i ukazania migrantów i uchodźców z Bliskiego Wschodu i Afryki, jako zagrożenia dla państwa  i społeczeństwa. Podobna tendencja zaobserwowana została w związku z sytuacją na granicy polsko-białoruskiej, kiedy przy wykorzystaniu obrazów wzbudzających strach wprowadzono „środki nadzwyczajne”, uniemożliwiające migrantom (określanym jako „broń Łukaszenki”) przedostanie się na terytorium Polski. Z kolei znacznie bardziej masowa migracja, która miała miejsce po wybuchu wojny na Ukrainie, nie spotkała się z taką tendencją, a towarzyszące jej działania można ocenić całkowicie odmiennie. W związku z tym celem analizy stała się odpowiedź na pytanie: jakie czynniki wpłynęły na desekurytyzację migracji, która miała miejsce w Polsce po inwazji Rosji na Ukrainę?