Cyberprzestrzeń stała się kluczowym wymiarem stosunków międzynarodowych i pełnoprawnym polem rywalizacji strategicznej, wykraczając poza funkcje komunikacyjne i administracyjne. W artykule podjęto się analizy stosunków między Stanami Zjednoczonymi a Federacją Rosyjską realizowanych w cyberprzestrzeni, ukazując je jako złożoną mieszankę współzależności, konfrontacji i prób dialogu. Począwszy od zimnowojennych fundamentów infrastruktury sieciowej, przez transformacje geopolityczne lat dziewięćdziesiątych, aż po współczesne strategie cyberobrony obie strony rozwijały odmienne podejścia do cyberbezpieczeństwa. Federacja Rosyjska integruje operacje informacyjne z działaniami wywiadowczymi i wojskowymi, koncentrując się na asymetrycznym oddziaływaniu poprzez dezinformację, sabotaż infrastruktury krytycznej i cyberszpiegostwo. USA przyjęły z kolei proaktywną strategię defend forward i persistent engagement, dążąc do neutralizacji zagrożeń poza własnym terytorium. Istotnym narzędziem w tej rywalizacji są operacje wpływu, które – jak pokazały wybory w USA w 2016 i 2020 r. – mają potencjał destabilizacyjny. Strategiczne znaczenie zyskuje również ochrona infrastruktury krytycznej. W obliczu eskalujących napięć możliwe są trzy scenariusze rozwoju relacji tych państw: dalsza konfrontacja, zimna cyberwojna lub reset poprzez dyplomację cyfrową. Każdy z nich uzależniony jest od efektywności mechanizmów zaufania, norm prawnych i gotowości do współpracy w dynamicznie ewoluującym środowisku cybernetycznym.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
