Artykuł stanowi krytyczną analizę i systematyzację dorobku teoretycznego w zakresie studiów nad państwami de facto, czyli podmiotami politycznymi, które mają atrybuty państwowości, lecz pozbawione są szerokiego uznania międzynarodowego. Celem opracowania jest nie tylko przedstawienie genezy koncepcji, ale przede wszystkim uporządkowanie debaty terminologicznej oraz identyfikacja głównych nurtów badawczych. W oparciu o jakościową analizę porównawczą korpusu literatury anglo- i polskojęzycznej wyodrębniono dwa nurty – centralny (nawiązujący do konceptualizacji Scotta Pegga) oraz peryferyjny (charakteryzujący się fragmentarycznością i subiektywizmem). Uzasadniono przy tym wskazanie terminu państwa de facto jako najbardziej adekwatnego, uwzględniając jego popularność, neutralność, konceptualizację i uniwersalność. Artykuł wskazuje na kluczowe pojęcia w studiach nad państwami de facto oraz nakreśla problem funkcjonowania tych podmiotów w stosunkach międzynarodowych. Głównym wyzwaniem pozostaje deficyt badań porównawczych, które obejmowałyby jednostki spoza obszaru poradzieckiego.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.