Celem artykułu jest rozwinięcie i uzupełnienie argumentacji na rzecz tezy Leszka Kołakowskiego dotyczącej ideowej i praktycznej ciągłości między filozofią Marksa i XX-wiecznymi politycznymi próbami jej urzeczywistnienia ("instytucjonalizacja marksizmu"). Formy wskazanej homologii zostały stypizowane w trzech kategoriach: nieuprawnionego prewidyzmu (historycyzm), propagowania przemocy oraz nierzetelności naukowej. Szkic eksploruje również liczne XIX-wieczne źródła ex ante ukazujące niebezpieczne konsekwencje marksowskiej filozofii dziejów na długo zanim potwierdziły je rewolucyjne doświadczenia ostatniego stulecia. Końcowa część opisuje stale obecne w dyskursie politycznym i utrwalone w dominujących formach pamięci społecznej konsekwencje pojęciowego fermentu związanego z próbami separacji teorii Marksa (w szczególności przez poniechanie jej systemowych odczytów) i nowoczesnych totalitarnych eksperymentów z komunizmem.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.