Przejdź do głównego menu Przejdź do sekcji głównej Przejdź do stopki
KiS baner

Tom 54 Nr 2 (2010): KULTURA – MEDIA – JĘZYK

Artykuły i rozprawy

Koncepcja self-television — refleksja nad statusem ponowoczesnej telewizji. Analiza metatelewizyjnej narracji oraz autoreferencyjnej natury telewizji

DOI: https://doi.org/10.35757/KiS.2010.54.2.4
Przesłane: 16 maja 2021
Opublikowane: 17 czerwca 2010

Abstrakt

The new media and new technologies release and provoke socio-cultural changes not only in function of the old media but also in human existence. In the centre of the author’s interest is the concept of “self-television”. Although the role of television in contemporary world is still very significant, the evolution and modernization of television structure is essential. On one hand television structure very quickly reacts to very dynamic socio-cultural processes and challenges and on the other adapts to them. The concept of self-television emphasizes two processes which are responsible for the construction of modern television. One of them is meta-television narration and another is related to the autoreference nature of television. Both of them have caused a series of changes in the television structure which adjust to the cognitive structures of the television viewers. In this sense the television which tries to follow socio-cultural changes reproduces and popularizes the social mechanisms and social rules. In the context of the modern role of television in society it brings up also the problem of confusion of the public and private sphere and public and behind the scene actions which is analyzed in the article. Therefore the main purpose of the article is to research these two main processes which are observed in the construction and development of self-television.

Bibliografia

  1. Bauman Zygmunt, 2001, Reality show — model współczesności, „Gazeta Wyborcza”, 22 lipca.
  2. Bauman Zygmunt, 2006, Płynna nowoczesność, Wydawnictwo Literackie, Kraków.
  3. Bauman Zygmunt, 2006, Społeczeństwo w stanie oblężenia, tłum. Janusz Margański, Sic!, Warszawa.
  4. Bauman Zygmunt, 2007, Płynne życie, tłum. Tomasz Kunz, Wydawnictwo Literackie, Kraków.
  5. Becker Ron, 2006, „Help is on the way”: Supernanny, Nanny 911 and the Neoliberal Politics on the Family, w: Dana Heller (red.), The Great American Makeover: Television, History, Nation, Palgrave Macmillian, New York.
  6. Bogunia-Borowska Małgorzata, 2003, Negocjacje kobiety i mężczyzny w kulturze konsumpcyjnej. Na przykładzie serialu „Kasia i Tomek”, „Kultura i Społeczeństwo”, nr 4.
  7. Bogunia-Borowska Małgorzata, 2006a, Ekstremalne metamorfozy — projekt idealnego człowieka i perfekcyjnego życia w ponowoczesnym świecie, „Kultura i Społeczeństwo”, nr 4.
  8. Bogunia-Borowska Małgorzata, 2006b, Telewizyjny entertainment — analiza procesu komercjalizacji telewizyjnej oferty programowej na przykładzie polskich stacji telewizyjnych, w: Andrzej Flis (red.), Stawanie się społeczeństwa. Szkice ofiarowane Piotrowi Sztompce z okazji 40-lecia pracy naukowej, Universitas, Kraków.
  9. Bourdieu Pierre, 2009, O telewizji. Panowanie dziennikarstwa, tłum. Karolina Sztandar-Sztanderska, Anna Ziółkowska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
  10. Burszta Wojciech Józef, 2007, Wojny metakulturowe i metakultura nowości, „Kultura Współczesna”, nr 1.
  11. Burszta Wojciech Józef, Kuligowski Waldemar, 2005, Sequel. Dalsze przygody kultury w globalnym świecie, Muza, Warszawa.
  12. Feuer Jane, 1983, The Concept of Live Television: Ontology as Ideology, w: Ann Kaplan (red.), Regarding Television: Critical Approaches — An Anthology, University Publications of America, Los Angeles.
  13. Filiciak Mirosław, Danielewicz Michał, Halawa Mateusz, Mazurek Paweł, Nowotny Agata, 2010, Młodzi i media. Nowe media a uczestnictwo w kulturze, Raport Centrum Badań nad Kulturą Popularną SWPS, Warszawa.
  14. Fiske John, 1997, Postmodernizm i telewizja, w: Andrzej Gwóźdź (red.), Pejzaże audiowizualne. Telewizja, wideo, komputer, Universitas, Kraków.
  15. Franco Judith, 2008, Extreme Makeover: The Politics of Gender, Class and Cultural Identity, „Television and New Media”, t. 9, s. 471–486.
  16. Goffman Irving, 2005, Człowiek w teatrze życia codziennego, tłum. Helena Datner-Śpiewak, Paweł Śpiewak, Wydawnictwo KR, Warszawa.
  17. Habermas Jürgen, 2002, Teoria działania komunikacyjnego, tłum. Andrzej Maciej Kaniowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
  18. Lubelska Krystyna, 2002, Życie z innej planety, „Polityka”, nr 40.
  19. Lubelska Krystyna, 2009, Donośny szept, „Polityka”, nr 24.
  20. Odin Roger, Casetti Franceso, 1994, Od pale- do neo-telewizji. W perspektywie semiopragmatyki, w: Andrzej Gwóźdź (red.), Po kinie? Audiowizualność w epoce przekaźników elektronicznych, Universitas, Kraków.
  21. Przylipiak Mirosław, 1994, Kino stylu zerowego. Z zagadnień estetyki filmu fabularnego, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.
  22. Przylipiak Mirosław, 2004, U źródeł reality show, „Słupskie Prace Filologiczne. Seria Filologia Polska”, nr 3.
  23. Roman James, 2005, Medicinal Myopia: Television Makes House Calls, w: James Roman, From Daytime to Primetime: The History of American Television Programs, Greenwood Press, Westport, CT.
  24. Strange Niki, 1996, Perform, Educate, Entertain: Ingredients of the Cookery Programme Genre, w: Paul Marris, Sue Thornham (red.), Media Studies: A Reader, University Press, Edinburgh.
  25. Waletko Katarzyna, 2004, Postmodernizm a sprawa Kasi i Tomka, „Kultura Popularna”, nr 2.
  26. Wielowieyska Dominika, 2010, Polska wojna domowa 2010, „Gazeta Wyborcza”, 19 maja.
  27. Wieten Jan, Pantti Mervi, 2005, Obsessed with the Audience: Breakfast Television Revisited, „Media, Culture & Society”, t. 27, s. 21–39.

Downloads

Download data is not yet available.

Podobne artykuły

1 2 > >> 

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.