
Niniejszy artykuł opisuje trzy główne etapy ewolucji NATO oraz związane z nimi założenia, na których budowana była strategiczna tożsamość Sojuszu. Chodzi o okres zimnej wojny, czasy pozimnowojenne i etap związany z narastającym konfliktem Stanów Zjednoczonych i Chin oraz rosyjską wojną przeciwko Ukrainie. Konflikty między Rosją i transatlantyckim Zachodem oraz Chinami i USA coraz częściej dają asumpt do debat na temat nowej lub drugiej zimnej wojny jako modelu opisującego znaczenie kryzysu pozimnowojennego ładu bezpieczeństwa w Europie i świecie oraz dającego podstawy do przewidywania dalszej ewolucji polityki bezpieczeństwa. W artykule podjęto próbę krytycznej refleksji, czy model nowej zimnej wojny może być uznany za intelektualnie wystarczającą podstawę wyznaczania kierunków zmian strategii bezpieczeństwa NATO w odpowiedzi na zagrożenia ze strony Rosji, Chin i innych państw rewizjonistycznych. Opisano także, jak począwszy od wojny w Bośni, Rosja dążyła do odtworzenia modelu zimnowojennej rywalizacji w relacjach z Zachodem i NATO oraz jak obecną wojnę w Ukrainie traktuje jako element tej strategii. Dlatego sformułowane zostało pytanie, czy w odpowiedzi na nowe zagrożenia oraz kryzys światowego ładu bezpieczeństwa Zachód i NATO powinny budować swoją strategię, opierając się w istotnym zakresie na doświadczeniu minionej zimnej wojny. Źródła dzisiejszych konfliktów często mają korzenie w zimnej wojnie. Istnieje jednak również wiele istotnych argumentów na to, że obecny kryzys ładu światowego zasadniczo różni się od sytuacji sprzed 1991 r.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.