
Dyskurs publiczny jest polem rywalizacji o zasoby władzy symbolicznej. Choć jej relacje nadal regulują komunikację publiczną, władza symboliczna zmienia przedmiot, podmioty i zakres obowiązywania. Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytania, na czym polega dziś władza symboliczna w dyskursie publicznym, kto/co jest jej dysponentem, kto/co jest jej przedmiotem, i czy władza w dyskursie jest jednocześnie władzą nad dyskursem. Autorka konfrontuje teorię władzy symbolicznej Pierre’a Bourdieu i jej krytyczne rozwinięcia z (post-)Foucaultowskimi analizami władzy. Proponuje dynamiczne i relacyjne ujęcie władzy symbolicznej – jako konstelacji pozycji podmiotowych. Pyta także o aktualność wypracowanego przez Teuna van Dijka na przełomie lat 80. i 90 pojęcia elit symbolicznych. Na przykładzie polskiego dyskursu publicznego omawiana jest typologia dysponentów władzy symbolicznej – od inteligencji symbolicznej po kapitalistów uwagi.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.