
W artykule omawiam niektóre trudności związane z uczestnictwem zwierząt w zwyczajach tradycyjnych praktykowanych dziś, na przykładzie święcenia zwierząt odbywającego się co roku w Mikstacie. Zwyczaj ten należy do niewielu fenomenów kultury tradycyjnej z udziałem żywych zwierząt wpisanych na Krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego, a pod pewnym względem jest jedynym w swoim rodzaju. Wyzwania dla niego stanowią szybkie przeobrażenia kulturowe i społeczne w postaci zmiany sposobów myślenia i stylów życia, a także współcześnie stosowane rozwiązania techniczne i praktyki gospodarcze dotyczące hodowli zwierząt. Pojawianie się nowego typu ludzko-zwierzęcych relacji, a co za tym idzie innych niż „tradycyjne” gatunków zwierząt biorących udział w święceniu, przyniosło ze sobą dwojakie skutki - z jednej strony bowiem oferuje pożywkę umożliwiającą trwanie zwyczaju, z drugiej, rodzaj napięcia w punkcie przecięcia narracji teologicznej z praktyką społeczną.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.