Artykuł analizuje proces organizacji i wdrażania reform edukacji w Chińskiej Republice Ludowej, wiążąc je z procesami politycznymi w kraju. Zorganizowany przez Chiny system edukacyjny został wskazany jako jeden z fundamentów „reform i otwarcia” Deng Xiaopinga, warunkujący awans ekonomiczny państwa, w tym jego szybki postęp naukowo-techniczny. W analizie wyróżniono cztery etapy reform – od decentralizacji ery Deng Xiaopinga do ery Xi Jinpinga ukierunkowanej na zwiększanie wpływu rządu centralnego na organizację państwa. Tekst eksploruje rzadko dostrzeganą rolę rządów terenowych w faktycznym wdrażaniu reform edukacji. Opracowanie dotyczące lat 80. i 90. XX w. opiera się przede wszystkim na analizie regulacji i innych dokumentów rządowych, podczas gdy analizy ostatnich dwóch dekad uwzględniają również wyniki oparte na autorskich badaniach terenowych i wywiadach z przedstawicielami aparatu samorządowego i segmentu edukacji. Dzięki temu możliwe było syntetyczne przedstawienie skutków niedostatecznie zbadanych w literaturze naukowej polityk, tj. Reformy Edukacji 2010–2020 oraz – aktualnie obserwowanych – procesów centralizacji i ideologizacji szkolnictwa wprowadzanych przez aktualne władze ChRL. Nacisk położono również na proces wygaszania oświaty w językach mniejszości narodowych.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
