W artykule poddano analizie przemiany współczesnego kapitalizmu od neoliberalnego realizmu ku technofeudalizmowi. W dialogu z Fisherem, Landem, Trontim, Deleuze’em i Guattarim, DeLandą oraz Massumim ukazany jest on jako system, który absorbuje pracę i afekty, tworząc iluzję braku alternatywy oraz maskuje mechanizmy władzy ideologicznymi narracjami. Kluczowe stają się strategie kontrlibidinalne, linie ujścia i praktyki mikropolityczne, umożliwiające tworzenie nowych form życia poza logiką produktywności i akumulacji. W tekście podkreślone jest znaczenie od-mowy pracy oraz technosfery jako pola, które może zostać przechwycone i przekształcone w perspektywie postkapitalistycznej, otwierając przestrzenie alternatywnego życia społecznego i praktyk kolektywnych.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
