Celem artykułu będzie przedstawienie teoretycznej pozycji prezentowanej przez bezwarunkowy akceleracjonizm (U/Acc), jako propozycji zdolnej do twórczej rekonfiguracji dominujących perspektyw myślowych o związku ludzkiej podmiotowości z kapitalizmem. Na początku skupię się na kluczowym dla akceleracjonizmu w ogóle pojęciu „deterytorializacji”, a także na kwestii jej nieustannego przyśpieszenia. Następnie przejdę do zadań jakie stoją przed lewicą, a mianowicie: problem kapitalizacji pragnień i współczesna rola technologii. Wychodząc od nich, przedstawię krytykę klasycznych praktyk politycznych (takich jak strajk czy manifestacja) jak i dominujących trajektorii teorii lewicowych przeprowadzoną przez teoretyków U/Acc, zarzucających im reterytorializujący charakter. W dalszej części omówię jak ta formacja intelektualna postrzega sferę ludzkiej sprawczości, wprowadzając termin „anti-praxis” oraz objaśniając znaczenie hasła „accelerate the process”, które odsyłają do deinstytucjonalnej praktyki nakierowanej na afektywną eksperymentację zdolną przekształcać nasze podmiotowości w celu zbliżenia nas do Zewnętrza (czegoś radykalnie innego, od tego co znamy).
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
