Artykuł podejmuje problematykę życia z chorobami rzadkimi w kontekście społecznej konstrukcji wykluczenia i procesów adaptacyjnych. Opierając się na empirycznych badaniach autora, analizuje indywidualne i zbiorowe strategie radzenia sobie z Zespołem Pradera-Williego (PWS) i stwardnieniem zanikowym bocznym (SLA) z perspektywy socjologicznej. Przez pryzmat teorii trajektorii cierpienia, studium to eksploruje dynamikę wykluczenia społecznego oraz mechanizmy adaptacji, ukazując ich złożoność i wielowymiarowość. Praca koncentruje się na diagnozowaniu luki w percepcji zdrowia publicznego wobec chorób rzadkich i podkreśla znaczenie integracyjnych polityk zdrowotnych, które uwzględniają specyfikę i potrzeby osób z chorobami rzadkimi oraz ich rodzin.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.