Dobrostan człowieka rozumiany jako dobre życie jest pojęciem interdyscyplinarnym, które znalazło w drugiej połowie II wieku zainteresowanie wielu dyscyplin naukowych. Dobrostan obejmuje różne wskaźniki, które pozwalają jednostce na stwierdzenie, że jest szczęśliwa z własnego życia, a jedną z nich jest zdrowie. W związku z tym w artykule skoncentrowano się na jednym z modeli zdrowia, modelu salutogenicznym, który ma wiele wspólnego z teorią dobrostanu i pozwala odpowiedzieć na pytanie, co i jak robić, aby oddziaływać pozytywnie na poczucie koherencji jednostki a tym samym dawać jej narzędzia pozwalające przemieszczać się na kontinuum zdrowie – choroba w kierunku bieguna zdrowie, tak aby mogła wzmacniać swój dobrostan. Artykuł ma charakter teoretyczny, jednakże analiza teoretyczna oparta została na przeglądzie różnych badań empirycznych dotyczących wpływu związku pomiędzy poczuciem koherencji u jednostki a radzeniem sobie przez nią z różnymi stresorami.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
