Artykuł jest próbą retrospektywnego spojrzenia na doświadczenia badawcze dwóch autorek, które rozpoczęły swe badania nad problematyką etniczną w Polsce na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku. W centrum ich uwagi znajduje się namysł nad miejscem i rolą antropolożki/antropologa w procesie badawczym, społecznymi i politycznymi uwarunkowaniami działań podejmowanych w „terenie”, usytuowaniem w relacji do badanych, pozycjonowaniem, relacjami władzy czy też obowiązującymi formacjami dyskursywnymi. Kluczowe jest ukazanie wyzwań i dylematów, przed jakimi staje badaczka/badacz mniejszości etnicznych — w obliczu wyboru strategii zaangażowania bądź zdystansowania podczas badań oraz konsekwencji dokonywanych wyborów.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.